Susuł Tomasz „Sancti Adalberti”, 2025 r.
fotografia kolekcjonerska | argyrotypia, papier Somerset
Zdjęcie wykonane przez krakowskiego fotografa – Tomasza Susuła i wywołane w technice argyrotypii.
Na czym polega argyrotypia?
Argyrotypia wywodzi się z XIX-wiecznych szlachetnych technik fotograficznych, udoskonalona przez Mike’a Ware’a w latach 90. XX wieku jako współczesna, łatwiejsza i stabilniejsza ich wersja. Jest to proces kontaktowy, wymagający negatywu wielkości finalnej odbitki. Obraz powstaje na papierze pokrytym światłoczułą emulsją wykonaną na bazie tlenku srebra, a do naświetlania używa się promieniowania UV (słońce lub lampa). Ostateczną stabilność i trwałość obrazu uzyskuje się w odpowiedniej kąpieli chemicznej.
Główne cechy techniki:
- kolor odbitki: ciepłe brązy, głęboki sepiowy odcień, czasem zbliżony do platynotypii czy palladotypii
- wysoka trwałość obrazu (lepsza niż w klasycznej kallitypii)
- prostota wykonania – proces jest bardziej powtarzalny i stabilny niż wiele dawnych technik szlachetnych
- odbitka kontaktowa – wymaga negatywu w formacie finalnego obrazu
Efekt wizualny:
- matowy, artystyczny wygląd
- bogate półtony i delikatne przejścia tonalne
- bardzo szlachetny charakter, zbliżony do technik metalicznych (platyna/pallad)
Argyrotypia to współczesna interpretacja tradycyjnych technik fotograficznych, pozwalająca tworzyć estetyczne, trwałe i ciepłotonowe odbitki za pomocą światła UV i chemii srebrowej. Łączy tradycyjny charakter z większą stabilnością i dostępnością niż historyczne metody.
Tomasz Susuł – fotograf z ponad 10-letnim doświadczeniem, specjalizujący się w fotografii krajobrazowej, przyrodniczej i artystycznej. Urodzony Krakowie, mieszka w Wieliczce. Absolwent Uniwersytetu Ekonomicznego w Krakowie, obecnie całkowicie oddany fotografii. W swojej pracy korzysta m.in. ze starego aparatu 6×6 Mamiya C3 (1962 r.) na filmy formatu 120, które następnie samodzielnie wywołuje oraz wykonuje odbitki z wykorzystaniem procesów argyrotypii i cyjanotypii.






